خانه خدا در خطر است!

ابو الفضل قزوینی ـ قم

سنی نیوز: مسجد صدیق قدیمی‫ترین مسجد روستای لطیفی در حومه شهر شیراز می‫باشد. اهل سنت 30 درصد جمیعت 6000 نفری این روستا را تشکیل می‫دهند.

بسیاری از مردم این روستا چون بیشتر مناطق کشور عزیزمان در زیر شمشیر خون آشام صفویت به تشیع گرویدند.

هرگاه مردم روستا از فتنه‫افروزیهای آخوندهای صفوی در امان بوده‫اند، در کمال آرامش برادروار بدور از تشنجهای ساختگی مذهبی در کنار هم می‫زیسته‫اند. ولی هرگاه هیلمان صفویت و تنگ‫نظریها و رعب و وحشتشان بر روستا سایه افکنده زندگی به کام مردم تلخ شده است.

مسجد صدیق در قلب روستا، و روی جاده اصلی واقع است. مسافرانی که از جنوب کشور به طرف شیراز آمده‫اند ( چه سنی و چه شیعه) سر سجده در مقابل خداوند متعال در این خانه پاک پروردگارشان به زمین نهاده‫اند.

با قدرت گرفتن جناحهای صفوی در حکومتهای پیشین برخی از فتنه افروزان صفوی در 15 متری طرف مقابل مسجد صدیق مسجدی بسیار بزرگ برای تشیع برپا کردند. گویا وسعت دنیا به تنگ آمده بود و جایی برای بنای مسجد نبود مگر جلوی درب مسجد اهل سنت! ای دوصد لعنت بر مکر قلبهای تنگ کینه‫توز...

هدف از این مسجد ضرار فتنه‫افروزی و بهم ریختن وحدت ملی این روستا بود. تا در سایه آتش فتنه و آب گل آلود شده برخی آخوندهای موذی قم که پشت سر این برنامه قرار داشتند چیزی به کف آورند.

با روی کار آمدن حکومت دوآتشه احمدی نژاد، شایعه‫هایی بسیار خطرناک که نشانه‫گر اهداف بسیار پلید صفویان آتش‫افروز است بر سر زبانها جاری شده است. ظاهرا آخوندهای صفوی در نظر دارند به بهانه وسعت جاده، "مسجد صدیق" را شهید کنند!!

اگر واقعا جاده چون قلبهای صفویان به تنگ آمده و نیاز به گسترش دارد، شایسته است "مسجد صدیق" که نمادی از روستا و شناسنامه تاریخی آن است حفظ شده، مسجد ضراری که در مقابل آن جهت فتنه افروزی بنا شده برچیده شود. تا وحدت و برادری ملی منطقه حفظ گردد.

تخریب مسجد صدیق بدون شک بحرانی در منطقه ایجاد خواهد کرد که تنها زالوهای فتنه افروزی که از آب گل آلود ماهی می‫گیرند از آن سود می‫برند.

امید است افراد با درایت و اندیشمندان آگاه جامعه دست کوته آستینان صفوی را از تجاوز به حریم امن الهی باز دارند، تا میهن عزیزمان شاهد تجربه‫ی تلخ مقبره منسوب به امام رضا در مشهد، پس از ویران کردن مسجد فیض نگردد!

خداوند متعال می‫فرمایند:

"وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَى فِي خَرَابِهَا أُوْلَئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوهَا إِلاَّ خَائِفِينَ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ "( سورة البقرة /114)

«کیست ستمکارتر از آن کس که از بردن نام خدا در مساجد او جلوگیری کرد و سعی در ویرانی آنها نمود؟! شایسته نیست آنان، جز با ترس و وحشت، وارد این (کانونهای عبادت) شوند. بهره آنها در دنیا (فقط) رسوایی است و در سرای دیگر، عذاب عظیم (الهی)!! »