آیا « هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ» (الأنفال: 62) هم درباره حضرت علي است؟
بنظر میاید که معقولتر این باشد، که از شیعه بپرسم کدام آیات در حق علی نیست، زیرا سلسله آیاتی که گمان میکنند در حق علی است پایانی ندارد! در حیرتم که این مذهب با اینهمه کاستی چرا توانسته ریشه بدواند و مطرح باشد؟!!
شیعه میگوید :آیه « هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ» (الأنفال: 62) «او همان كسى است كه تو را، با يارى خود و مؤمنان، تقويت كرد».
هم درباره حضرت علی است و به این حقیقت ابونعیم نیز معترف است،
ابونعیم از ابو هریره روایت کرده است که گفت: بر عرش نوشته‌اند: «لا إله إلاَّ الله وحده لا شريك له، محمد عبدي ورسولي أيدته بعلي بن أبي طالب»، (یعنی محمد بنده و فرستاده من است که با علی بن ابی طالب نیرومندش ساختم). و این در فرموده الهی آمده است که (هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ) یعنی: با علی، و این بزرگترین فضیلتی است که برای سایر صحابه حاصل نشده است، لذا او امام بر حق است.
هم درباره حضرت علی است و به این حقیقت ابونعیم نیز معترف است،
ابونعیم از ابو هریره روایت کرده است که گفت: بر عرش نوشته‌اند: «لا إله إلاَّ الله وحده لا شريك له، محمد عبدي ورسولي أيدته بعلي بن أبي طالب»، (یعنی محمد بنده و فرستاده من است که با علی بن ابی طالب نیرومندش ساختم). و این در فرموده الهی آمده است که (هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ) یعنی: با علی، و این بزرگترین فضیلتی است که برای سایر صحابه حاصل نشده است، لذا او امام بر حق است.
پاسخ اهل سنت:
اولا- راوی حدیث ابوهریره است و شما که او را بزرگترین جاعل حدیث میدانید پس اینجا چرا به حدیث او شک نمیکنید؟
دوما- اگر ابوهریره علیه علی حدیث جعل میکرده پس چرا این حدیث عظیم را در حق ایشان دانسته؟
سوما - الله فرموده «أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ» نفرموده ««أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ » وبالمومن،آیا فرق مومن و مومنین را نمیدانید؟!
جهارما - بعد این ابو نعیم کتاب معروفی به نام فضایل صحابه، دارد که در اول بخش «حلیه» آن برخی از فضایل اصحاب را ذکر کرده است، حال اگر اینان واقعاً روایات ابونعیم را حجت میدانند باید یاد آور شویم که همین ابو نعیم در آن بخش کتابش روایاتی هم در باب فضایل ابوبکر و عمر و عثمان دارد که بنیان و ارکان شیعه را در هم می‌شکند، لذا اگر به این روایات استناد نمی‌کنند نباید به سایر نقل قول‌هایشان هم اعتمادی داشته باشند.
اولا- راوی حدیث ابوهریره است و شما که او را بزرگترین جاعل حدیث میدانید پس اینجا چرا به حدیث او شک نمیکنید؟
دوما- اگر ابوهریره علیه علی حدیث جعل میکرده پس چرا این حدیث عظیم را در حق ایشان دانسته؟
سوما - الله فرموده «أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ» نفرموده ««أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ » وبالمومن،آیا فرق مومن و مومنین را نمیدانید؟!
جهارما - بعد این ابو نعیم کتاب معروفی به نام فضایل صحابه، دارد که در اول بخش «حلیه» آن برخی از فضایل اصحاب را ذکر کرده است، حال اگر اینان واقعاً روایات ابونعیم را حجت میدانند باید یاد آور شویم که همین ابو نعیم در آن بخش کتابش روایاتی هم در باب فضایل ابوبکر و عمر و عثمان دارد که بنیان و ارکان شیعه را در هم می‌شکند، لذا اگر به این روایات استناد نمی‌کنند نباید به سایر نقل قول‌هایشان هم اعتمادی داشته باشند.
پنجما - ما خود درباره صحت روایات او و هر کس دیگری به اهل فن علم حدیث رجوع می‌کنیم و راه‌های پی بردن به صدق و کذب احادیث را از قبیل بررسی اعتبار سلسله راویان می‌پیماییم. که آیا راویان ثقه هستند یا برخی از آنان ثقه نیستند؟ همچنین ما به شواهد حدیث و قرائن مختلف اطراف آن می‌نگریم تا یکی از اقوال به ما اثبات شود، و برای ما فرقی نمی‌کند که روایت در فضیلت علی است یا در خصوص فضایل سایر اصحاب، هر چه درستی‌اش ثابت شود را تصدیق، و هر روایتی را که کذب بودنش ثابت شود، تکذیب می‌کنیم.
ششما: این حدیث به اتفاق عالمان حدیث دروغ و جعلی است درباره این حدیث - و نظایر آن - ما با قطع و یقین شهادت می‌دهیم که دروغ و جعلی است، ما - به خدایی که هیچ خدایی بحق جز او نیست - یا یقین و اطمینانی که در دل‌هایمان است و غیر قابل انکار می‌دانیم که این حدیث دروغ بوده و ابو هریره آن را روایت نکرده است. امثال آن هم از نظر ما همین طور هستند.
ششما: این حدیث به اتفاق عالمان حدیث دروغ و جعلی است درباره این حدیث - و نظایر آن - ما با قطع و یقین شهادت می‌دهیم که دروغ و جعلی است، ما - به خدایی که هیچ خدایی بحق جز او نیست - یا یقین و اطمینانی که در دل‌هایمان است و غیر قابل انکار می‌دانیم که این حدیث دروغ بوده و ابو هریره آن را روایت نکرده است. امثال آن هم از نظر ما همین طور هستند.
هفتما: حالا بیایید آیات قبل و بعد را ببینیم تا ملای شیعه را بیشتر رسوا میکنم دو آیه قبل این است:
«وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يعْلَمُهُمْ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يوَفَّ إِلَيكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ» (الأنفال/60)
هر نيرويي در قدرت داريد، براي مقابله با آنها [= دشمنان]، آماده سازيد! و (همچنين) اسبهاي ورزيده (براي ميدان نبرد)، تا به وسيله آن، دشمن خدا و دشمن خويش را بترسانيد! و (همچنين) گروه ديگري غير از اينها را، که شما نمي‌شناسيد و خدا آنها را مي‌شناسد! و هر چه در راه خدا (و تقويت بنيه دفاعي اسلام) انفاق کنيد، بطور کامل به شما بازگردانده مي‌شود، و به شما ستم نخواهد شد!
«وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ» (الأنفال/61) و اگر تمايل به صلح نشان دهند، تو نيز از در صلح درآي؛ و بر خدا توکل کن، که او شنوا و داناست!
یعنی حرف از جنگ با مشرکین است، آیه میگوید که هر چقدر که میتوانید در مقابلشان نیرو آماده کنید، ولی اگر صلح خواستند صلح کنید.
بعد از این میرسیم به آیه مورد نظر :
«وَإِنْ يرِيدُوا أَنْ يخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ هُوَ الَّذِي أَيدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ» (الأنفال/62)
«و اگر بخواهند تو را فريب دهند، خدا براي تو کافي است؛ او همان کسي است که تو را، با ياري خود و مؤمنان، تقويت کرد... »
کاملا واضح است که این نیرو بر میگردد به همان آماده باش جنگی آیه های قبل، حضرت علی که بر سر هزار اسب نمی نشسته!! آلله میگوید رباط الخیل (اسبهاي ورزيده) را آماده کنید بر هر اسبی حتما یکی دو نفر مینشستند ، پس محال است آیه درباره یک نفر و هزاران اسب آماده باشد!!!
«وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يعْلَمُهُمْ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يوَفَّ إِلَيكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ» (الأنفال/60)
هر نيرويي در قدرت داريد، براي مقابله با آنها [= دشمنان]، آماده سازيد! و (همچنين) اسبهاي ورزيده (براي ميدان نبرد)، تا به وسيله آن، دشمن خدا و دشمن خويش را بترسانيد! و (همچنين) گروه ديگري غير از اينها را، که شما نمي‌شناسيد و خدا آنها را مي‌شناسد! و هر چه در راه خدا (و تقويت بنيه دفاعي اسلام) انفاق کنيد، بطور کامل به شما بازگردانده مي‌شود، و به شما ستم نخواهد شد!
«وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ» (الأنفال/61) و اگر تمايل به صلح نشان دهند، تو نيز از در صلح درآي؛ و بر خدا توکل کن، که او شنوا و داناست!
یعنی حرف از جنگ با مشرکین است، آیه میگوید که هر چقدر که میتوانید در مقابلشان نیرو آماده کنید، ولی اگر صلح خواستند صلح کنید.
بعد از این میرسیم به آیه مورد نظر :
«وَإِنْ يرِيدُوا أَنْ يخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ هُوَ الَّذِي أَيدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ» (الأنفال/62)
«و اگر بخواهند تو را فريب دهند، خدا براي تو کافي است؛ او همان کسي است که تو را، با ياري خود و مؤمنان، تقويت کرد... »
کاملا واضح است که این نیرو بر میگردد به همان آماده باش جنگی آیه های قبل، حضرت علی که بر سر هزار اسب نمی نشسته!! آلله میگوید رباط الخیل (اسبهاي ورزيده) را آماده کنید بر هر اسبی حتما یکی دو نفر مینشستند ، پس محال است آیه درباره یک نفر و هزاران اسب آماده باشد!!!
آیه بعدی هم نیاز به توضیح اضافی ندارد:
«وَأَلَّفَ بَينَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مَا أَلَّفْتَ بَينَ قُلُوبِهِمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَينَهُمْ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ» (الأنفال/63)
و دلهاي آنها را با هم، الفت داد! اگر تمام آنچه را روي زمين است صرف مي‌کردي که ميان دلهاي آنان الفت دهي، نمي‌توانستي! ولي خداوند در ميان آنها الفت ايجاد کرد! او توانا و حکيم است!
ملای شیعه آیا خجالت نمیشود که همه این آیات را در حق حضرت علی میدانند، آیا علی هزاران قلب داشته یا هزاران اسب داشته؟!!
ای ملای شیعه مگر مؤمنان صیغه جمع نیست. پس این نص صریح نمی‌تواند فقط یک شخص معین را قصد کرده باشد، پس جایز نیست گفته شود: مراد از این نص علی به تنهایی است.
هشتما -همه میدانند که بر پا شدن و شکل گرفتن دین پیامبر تنها به خاطر موافقت و همراه شدن علی نبوده است. علی از نخستین کسانی بود که مسلمان شده و اسلام در آن هنگام ضعیف بود. و اگر خداوند خود
افراد را به سمت ایمان و هجرت و نصرت رهبری و هدایت نمی‌کرد، علی به تنهایی نمی‌توانست پیامبر را نیرومند گرداند، ایمان آوردن مردم، هجرت کردنشان و نصرتشان نیز به دست علی صورت نگرفت،
وانگهی هر تأثیر خوبی که علی در اسلام گذاشته است. سایر یاران پیامبر هم همانند و همشأن و اندازه آن را داشته‌اند، و برخی حتی آثار بزرگ‌تری هم به جا گذاشته‌اند، پس این غلو در حق علی ، چرا؟!!!
«وَأَلَّفَ بَينَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مَا أَلَّفْتَ بَينَ قُلُوبِهِمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَينَهُمْ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ» (الأنفال/63)
و دلهاي آنها را با هم، الفت داد! اگر تمام آنچه را روي زمين است صرف مي‌کردي که ميان دلهاي آنان الفت دهي، نمي‌توانستي! ولي خداوند در ميان آنها الفت ايجاد کرد! او توانا و حکيم است!
ملای شیعه آیا خجالت نمیشود که همه این آیات را در حق حضرت علی میدانند، آیا علی هزاران قلب داشته یا هزاران اسب داشته؟!!
ای ملای شیعه مگر مؤمنان صیغه جمع نیست. پس این نص صریح نمی‌تواند فقط یک شخص معین را قصد کرده باشد، پس جایز نیست گفته شود: مراد از این نص علی به تنهایی است.
هشتما -همه میدانند که بر پا شدن و شکل گرفتن دین پیامبر تنها به خاطر موافقت و همراه شدن علی نبوده است. علی از نخستین کسانی بود که مسلمان شده و اسلام در آن هنگام ضعیف بود. و اگر خداوند خود
افراد را به سمت ایمان و هجرت و نصرت رهبری و هدایت نمی‌کرد، علی به تنهایی نمی‌توانست پیامبر را نیرومند گرداند، ایمان آوردن مردم، هجرت کردنشان و نصرتشان نیز به دست علی صورت نگرفت،
وانگهی هر تأثیر خوبی که علی در اسلام گذاشته است. سایر یاران پیامبر هم همانند و همشأن و اندازه آن را داشته‌اند، و برخی حتی آثار بزرگ‌تری هم به جا گذاشته‌اند، پس این غلو در حق علی ، چرا؟!!!
محمد باقر سجودی
0 نظرات:
ارسال یک نظر