كلام خداوند تبارك و تعالى درباره اصحاب پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم

 

خداوند (جل جلاله)می فرمايد :
(لَقَدْ تَاَب‏اللَّهُ عَلَى النَّبِىَّ وَالمُهَاجِرِيْنَ وَالانْصَارَالَّذِيْنَ اَتَّبَعذوهْ فِى سَاعَه العُسْرَه مِنْ بَعْدِ مَا كَادَ يَزِيْغُ قُلُوْبُ فَرِيْقٍ مِنْهُمْ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِم، اِنَّهُ بِهِمْ رَؤُوْفٌ رَحِيْمِ. وَ عَلَى الثَّلاثَه الَّذِيْنَ خُلّفِوُا، حَتَّى اِذَا ضَاقَتْ عَلَيْهُم الْاَرْض بِمَا رَحُبَتْ وَ ضَاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنْفُسَهُم وَظَنُّوا أنْ لَاَملْجاً مِنَ اللَّهِ اِلَّا اِلَيْهِ، ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوْبُوا، اِنّ‏اللَّهَ هُوَالتَّوَّابُ الرَّحِيْم). (التوبه: 118 -117)
ترجمه: «خداوند رحمت خودش را شامل حال پيامبر، و مهاجرين و انصار كه در زمان عسرت و تنگى از وى پيروى كردند، نمود. آنگاه خداوند توبه آنان را پذيرفت، و او نسبت به آنها مهربان و رحيم است. همچنين آن سه نفر را كه بازماندند، تا آن حد كه زمين، با همه وسعتش بر آنان تنگ شد، و نفس‏هاى شان بر ايشان تنگ گرديد، و دانستند كه پناه گاهى از خدا جز به سوى او نيست، در آن هنگام خدا آنان را مشمول رحمت خود ساخت، و خداوند توبه آنان را پذيرفت، و خدا توبه‏پذير و مهربان است».
و خداوند (جل‏ جلاله)می فرمايد :
(لَقَدْ رَضِىَ‏اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِيْنَ اِذْ يُبَايِعُوْنَكَ تَحْتَ الَّشَجَرَه فَعَلِمَ مَا فَىْ قُلُوْبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكْيِنَه عَلَيْهِمْ وَ أَثَابَهُمْ فَتْحاً قَرِيْباً. وَ مَغَانِمَ كَثِيْرهيَأخُذُوْنَهَا، وَ كَانَ‏اللَّهُ عَزِيْزاً حَكِيْماً).(الفتح: 19-18)
ترجمه: «خداوند از مؤمنانى كه زير آن درخت با تو بيعت كردند راضى و خشنود شد، خدا آنچه را در درون قلب‏هاى آنان نهفته بود دانست، لذا آرامش را بر دل‏هاى آنان نازل كرد، و فتح نزديكى، به عنوان پاداش، نصيب آنها فرمود. و غنايم بسيارى كه آن را به دستمی آورند، و خداوند عزيز و حكيم است».
و خداوند مهربانىمی كند:
(وَالسَّابِقُوْنَ الْاَوَّلُوْنَ مِنَ الْمُهَاجِريْنَ وَاْلاَنْصَارَ وَالَّذِيْنَ اتَّبَعُوْهُمْ بِاِحْسَانٍ رَضىِ‏اللهُ عَنْهُمْ وز رزضذوا عزنْه‏ذ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِىْ تَحْتَهَا الْاَنْهارُ خَالِدِيْنَ فِيْهَا أبَداً، ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيْم). (التوبه: 100)
ترجمه: «خداوند از پيشگامان نخستين مهاجرين و انصار و آنهايى كه به نيكى از آنان پيروى كردند، خشنود شده است، و آنها نيز از او خشنود شده‏اند، و (خداوند) براى آنان باغ هايى از بهشت فراهم ساخته كه نهرها از زير درختانش جريان دارند، و اينان در آن جا، جاودانه خواهند ماند، و اين پيروزى بزرگ است».
و خداوند (جل جلاله)می فرمايد:
(لِلْفُقَرَاءِ الْمُهَاجِرِيْنَ الَّذِيْنَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ وَ أَمْوَالِهِمْ يَبْتَغُوْنَ فَضْلاً مِنَ‏اللَّهِ وَ رِضْواناً وَ يَنْصُرُونَ‏اللَّهَ وَ رَسُوْلَهُ، أولئِكَ هُمُ الصّادِقُوْن. وَالَّذِيْنَ تَبَوَّؤُا الدَّارَ وَالْاِيَمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ اِلَيْهِم، وَ لَاَ يَجِدُوْنَ فِى صُدُورِهِمْ حَاجَه مِمَّا اُوْتُوا وَ يُؤْثِرُوْنَ عَلى اَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كَانَ بِهَمْ خَصَاصَه، وَ مَنْ يُوْقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأوُلئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُوُن). (الحشر: 9-8)
ترجمه: «اين اموال براى مهاجران فقيرى است كه از خانه و كاشانه و اموال خود بيرون رانده شده‏اند، آنها فضل الهى و رضاى او رامی طلبند، و خدا و رسولش را يارىمی كنند، و آنها راستگويان اند. و براى كسانى است كه در دارالهجره (مدينه) و در خانه ايمان، قبل از مهاجران مسكن گزيدند، آنها كسانى را كه به سوى شان هجرت كنند دوستمی دارند و در دل خود به آنچه به مهاجران داده شده احساس نياز نمی ‏كنند، و آنها را بر خود مقدّممی دارند هر چند شديداً فقير باشند. كسانى كه خداوند آنها را از بخل و حرص نفس خويش بازداشته، رستگارند».
ومی فرمايد:
(اَللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيْثِ كِتَاباً مُتَشَابِهاً مَثَانِىَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُوْدُالَّذِيْنَ يَخْشَوْنَ رَبِّهُمْ، ثُمَّ تَلِيْنُ جُلُوْدَهُمْ وَ قُلُوْبُهُم اِلى ذِكْرِ اللَّهِ، ذَلكَ هُدَى‏اللَّهِ يَهْدِى بِهِ مَنْ يَشَاُء، وَ مَنْ يُضْلِلِ‏اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ). (الزمر: 23)
ترجمه: «خداوند بهترين سخن را نازل كرده، كتابى كه آياتش همانند همديگر است، آياتى مكرر دارد، كه از شنيدن آياتش بر اندام كسانى كه از پروردگارشانمی ترسند لرزهمی افتد. سپس بيرون و درون شان نرم ومتوجّه ذكر خدامی شود، اين هدايت الهى است، كه هر كسى را بخواهد با آن راهنمايىمی كند، و هر كسى را خداوند گمراه كند، برايش هدايت كننده‏اى وجود ندارد».
و خداوند (جل جلاله)می فرمايد:
(اِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِيْنَ اِذَا ذُكِرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّداً وَ سَبِّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ هُمْ لَا يَسْتَكْبِرُوْن. تَتَجَافى جُنُوْبُهُم عُنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُوْنَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُم يُنْفِقُونَ. فَلَاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أخْفى لَهُمْ مِنْ قُرَّه أعْيُنٍ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُوْن). (السجده: 17 – 15)
ترجمه: «تنها كسانى به آيات ما ايمانمی آورند كه هر وقت اين آيات به آنها يادآورى شود به سجدهمی افتند و تسبيح و حمد پروردگارشان را به جاىمی آورند و تكبّر نمی ‏كنند. پهلوهاى شان از بسترها در دل شب دورمی شود و پروردگار خود را با بيم و اميد فرامی خوانند، و از آنچه به آنها روزى داده‏ايم، انفاقمی كنند. هيچ كسى نمی ‏داند چه پاداش‏هاى مهمى كه مايه روشنى چشم‏هامی گردد، براى آنها نهفته شده، اين جزاى اعمالى است كه انجاممی دادند».
و خداوند (جل جلاله)می گويد:
(وَمَا عِنْدَاللَّهِ خَيْرٌ وَ أبْقى لِلَّذِيْنَ آمَنُوا وَ عَلىَ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ. وَالَّذِيْنَ يَجْتَنِبُوْنَ كَبَائَر الْاِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَ اِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُوْن. وَالَّذِيْنَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَ أَقَامُوا الصَلَاَه وَ أَمْرُهُمْ شُوْرى بَيْنَهُمْ وَ مِمَّا رَزَقْنَا هُمْ يُنْفِقُوْنَ. وَالَّذِيْنَ اِذَا أَصَاَبَهُمُ الْبَغْىُ هُمْ يَنْتَصِرُوْنَ». (الشورى: 39 – 36)
ترجمه: «و آنچه نزد خداست براى كسانى كه ايمان آورده‏اند و بر پروردگارشان توكّلمی كنند، بهتر و پايدارتر است. همان كسانى كه از گناهان كبيره و اعمال زشت اجتنابمی ورزند، و هنگامى كه خشمگينمی شوند، عفومی كنند. و آنها كه دعوت پروردگارشان را اجابت كرده‏اند، نماز را برپا داشته‏اند، و كارهاى شان در ميان شان به طريق مشورت صورتمی گيرد، و از آنچه به آنان روزى داده‏ايم، انفاقمی كنند. و آنها كه هرگاه به آنان تعدّى و حمله برسد، انتقاممی كشند».
و خداوند (جل جلاله)می فرمايد:
(مِنَ الْمُؤْمِنِيْنَ رجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوااللَّهَ عَلَيْهِ، فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِر، وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِيْلاً. لِيَجْزِىَ‏اللَّهُ الصَّادِقِيْنَ بِصِدْقِهِمْ وَ يُعَذِّبَ الْمُنَافِقِيْنَ اِنْ شَاءَ اَوْ يَتُوْبَ عَلَيْهِمْ، اِنّ‏اللَّهَ كَاَن غَفُوْراً رَحِيْماً). (الاحزاب: 24-23)
ترجمه: «در ميان مؤمنان مردانى هستند كه بر سر عهدى كه با خدا بسته‏اند صادقانه ايستاده‏اند، بعضى پيمان خود را به انجام رسانيدند، و بعضى ديگر در انتظاراند، و هرگز تغيير و تبديلى در عهد و پيمان خود نداده‏اند. هدف اين است كه خداوند صادقان را به خاطر صدق شان پاداش دهد، و منافقان را هر گاه كه بخواهد عذاب كند، يا توبه آنان را بپذيرد، چرا كه خداوند غفور و رحيم است».
ومی فرمايد:
(أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاَءالَّليْلِ سَاجِداً و قَاَئِماً يَحْذَرُ اْلآخِرَه وَ يَرْجُوا رَحْمَه رَبِّهِ، قُلْ هَلْ يَسْتَوِى اَلَّذِيْنَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِيْنَ لَا يَعْلَمُوْن). (الزمر: 9)
ترجمه: «آيا كسى كه در ساعات شب به عبادت مشغول است و در سجده و قيام قرار دارد و از آخرتمی ترسد و به رحمت پروردگارش اميدوار است (با آن مشرك ناسپاس برابر است؟) بگو: آيا كسانى كهمی دانند با كسانى كه نمی ‏دانند يكسان‏اند؟».

به نقل از: حیات صحابه، مؤلّف علّامه شيخ محمّد يوسف كاندهلوى، مترجم: مجيب الرّحمن رحيمى(در 6 جلد)، به همراه تحقیق احادیث کتاب توسط: محمد احمد عیسی ، (به همراه حکم بر احادیث بر اساس تخریجات علامه آلبانی)