غزوهء بني لَحيان در ماه ربيع‌الاول سال ششم هجرت
بني‌لحيان طايفه‌اي از اعراب بودند که به ده تن از اصحاب رسول‌خدا -صلى الله عليه وسلم- در محل رجيع نيرنگ زده بودند و موجب اعدام آنان شده بودند. اما، چون منطقة محل سکونت آنان در وسط سرزمين حجاز و نزديک به دروازه‌هاي مکه بود، و در ميان مسلمانان و قريشيان و اعراب بيابان‌نشين درگيريهاي شديد برقرار بود، نظر آن حضرت مساعد نبود بر اينکه به دشمن خيلي نزديک شوند و بر دل سرزمين حجاز دست‌اندازي کنند؛ وقتي احزاب شکست خوردند و از هم پاشيدند و عزم و ارادة آنان بر نبرد به سستي گراييد، و تا حدودي در برابر شرايط جاري تسليم شدند، پيغمبر اکرم -صلى الله عليه وسلم- به نظرشان رسيد که وقت انتقام گرفتن از بني‌لحيان رسيده است، و مناسب‌ترين هنگام براي گرفتن انتقام خون اصحاب رجيع است که در آنجا به شهادت رسيده بودند.
رسول خدا -صلى الله عليه وسلم- در ماه ربيع‌الاول يا جمادي‌الاولي سال ششم هجرت به اتفاق دويست تن از اصحابشان عازم ديار بني‌لحيان شدند. ابن امّ‌مکتوم را در مدينه جانشين خود گردانيدند، و چنان وانمود کردند که مي‌خواهند به سمت شام بروند. آنگاه شتابان سير کردند تا به بطن غُران- بياباني ميان اَمَج و عُسفان- رسيدند که يارانشان در آنجا به قتل رسيده بودند. براي آنان طلب رحمت و دعاي خير کردند. بني‌لحيان با خبر شدند و راهي قله‌هاي کوه‌ها گرديدند و درنتيجه دست رسول خدا -صلى الله عليه وسلم- و يارانشان به احدي از بني‌لحيان نرسيد.
پيامبر اکرم -صلى الله عليه وسلم- مدت دو روز در اراضي بني‌لحيان به سر بردند، و چند سريه به اين سوي و آن سوي اعزام کردند، اما دستشان به بني‌لحيان نرسيد. به عُسفان رفتند، و ده سوارکار را به کُراع‌الغميم اعزام فرمودند تا به گوش قريشيان برسد. .آنگاه به مدينه بازگشتند. مدت غيبت آن حضرت در مدينه در ارتباط با اين غزوه چهارده شبانه‌روز بود.
0 نظرات:
ارسال یک نظر