شب زنده داري پيامبر اكرم صلي الله عليه و سلم


شب زنده داري پيامبر اكرم صلي الله عليه و سلم

مؤلف: عبدالملک القاسم
مترجم: عبدالقادر ترشابی
 
مدينه را شب فرا گرفت و سياهي شب، بر آن سايه انداخت؛ اما رسول خدا صلي الله عليه و سلم شب را با نماز، ياد خدا وشب زنده داري، نورانی مي گرداند. او، با پروردگار زمين و آسمان، همان ذاتي كه اختيار تمام هستي در دست اوست، مناجات مي نمايد و دستور آفريننده اش را لبيك مي گويد، آنجا كه مي فرمايد: {يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ (١)قُمِ اللَّيْلَ إِلا قَلِيلا (٢)نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلا (٣)أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلا (٤)} [مزمل:1-4] يعني: «اي جامه به خود پيچيده! شب را جز اندكي از آن، بيدار بمان يا كمي از نيمه بكاه يا كمي بر نيمه آن بيفزاي و قرآن را خوب با تلفظ صحيح حروف و تدبر در معاني آن بخوان».
ابوهريره رضي الله عنه مي گويد: رسول الله صلي الله عليه و سلم به اندازه اي شبها به نماز مي ايستاد كه قدمهايش ورم مي كرد. مردم مي گفتند: اي رسول خدا! با آنکه گناهان گذشته و آينده ات بخشيده شده اند، باز هم چنين مي كني؟ فرمود: «آيا بنده ای سپاسگزار نباشم»؟ [ابن ماجه]
اسود بن يزيد رضي الله عنه مي گويد: از عايشه رضي الله عنها درباره کیفیت نماز رسول خدا صلي الله عليه و سلم پرسيدم؛ گفت: ايشان، اول شب مي خوابيد، سپس بيدار مي شد و نماز مي خواند و اگر نيازي به همسرش داشت، با وي همبستر مي شد و هنگامي كه صدای اذان را مي شنيد، به سرعت بر مي خاست؛ اگر جنب بود، غسل مي كرد؛ در غير اين صورت، وضو مي گرفت و براي نماز مي رفت. [بخاری]
بايد دانست كه نماز شب پيامبر اكرم صلي الله عليه و سلم به اندازه اي طولاني است كه از يكسو انسان را به شگفتي وا مي دارد و از سوي ديگر باعث میشود كه ايشان و نمازش را الگو قرار دهيم.
حذيفه بن يمان رضي الله عنه مي گويد: شبي با نبي اكرم صلي الله عليه و سلم به نماز ايستادم. آن حضرت صلي الله عليه و سلم شروع به خواندن سوره بقره نمود؛ با خود گفتم: بعد از خواندن صد آيه، ركوع خواهد كرد، اما ادامه داد. گفتم: سوره بقره را در يك ركعت مي خواند، اما باز هم ادامه داد و آل عمران را شروع كرد. گفتم: با تمام شدن آن، ركوع مي نمايد؛ اما ايشان خواندن سوره نساء را شروع كرد. بدون عجله تلاوت مي فرمود. هرگاه آيه اي مي خواند كه در آن تسبيح وجود داشت، تسبيح مي گفت. و اگر آيه اي مي خواند كه در آن، سؤال و طلب شده بود، طلب مي كرد و اگر از پناه خواستن سخن به ميان آمده بود، پناه مي خواست؛ سپس ركوع كرد و شروع به گفتن سُبْحَانَ رَبِّي الْعَظِيمِ نمود. اندازه ركوعش نيز به ايستادنش بسیار نزدیک بود. آنگاه سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ, رَبَّنَا لَكَ الْحَمْدُ گفت و خیلی طولاني، تقريبا به اندازه ركوعش ايستاد. سپس سجده نمود و سُبْحَانَ رَبِّيَ الأَعْلَى گفت. اندازه سجده اش نيز خیلی نزديك به اندازه قیامش بود. [مسلم]

به نقل از كتاب: یک روز در خانه پیامبر صلي الله عليه و سلم (دانلود كتاب)

0 نظرات:

ارسال یک نظر