قره چهارشنبه (چهارشنبه سیاه ) چه روزی است و آیا نماز و دعای مخصوصی دارد؟
آخرین چهارشنبه ماه صفر را قره چهارشنبه (چهار شنبه سیاه ) می گویند.
حضرت شیخ محمد غوث در کتاب جواهر الخمیس خود ذکر می کند هر ساله سیصد وبیست هزار (320000 ) بلاء نازل می شود و همه ی آنها درآخرین چهار شنبه ماه صفر اتفاق می افتد آن روز یکی از دشوارترین روزهای سال است. به همین خاطر ترکمن ها به آن روز (قره چهار شنبه ) می گویند.
هر کس در آن روز چهار رکعت نماز خوانده و در هر رکعت بعد از سوره حمد 17 بار سوره انا اعطیناک الکوثر، 3 بار سوره قل هوالله احد، 1 بار قل اعوذ برب الفلق، 1 بار قل اعوذ برب النّاس را بخواند و بعد از نماز دعای مخصوص آن روز را بخواند خداوند متعال جان و مال و اهل اولاد آن شخص را از جمیع آفات و بلیات در آمان نگه خواهد داشت .
«جواب»
بسم الله الرحمن الرحیم
ازمهترین مسائلی که بریک مسلمان لازم است، این است که ایمان و باورقطعی به این داشته باشد که محمد(ص)پ یامبر ما بوده و خداوند متعال این دین مبین اسلام را با مبعوث گردانیدن وی کامل نموده است و خداوند می فرماید:
{ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإسْلامَ دِينًا (٣)}مائده/3
امروز دینتان را برایتان کامل، و نعمت خود را بر شما تکمیل نمودم، واسلام رابه بعنوان آیین برایتان پسندیدم ».
پیامبر(ص) می فرماید:«ترکتکم علی البیضاء لیلها کنهارها لایزیغ عنها بعد إلا هالک »
«من بین شماچیزی باقی گذاشتم که بقدری روشن وشفاف است که شبش به روشنی روزاست پس ازمن کسی جزگمراه ازآن نمی لغزد»
قانونگذاری دراسلام یکی از جنبه های بسیار مهمی است، که رسالت اسلام بدان نظم وسامان بخشیده است واین قسمت، نمایانگرجنبه های علمی رسالت اسلامی می باشد. قانونگذاری و تشریع دراحکام، صرفاً دینی، مانند احکام عبادات (یکی ازاحکام نماز)، تنهااز طریق وحی خداوند به پیامبرش: قرآن با سنت نبوی یا اجتهاد پیامبر(ص)، صورت می گیرد، و وظیفه پیامبراز دایرۀ تبلیغ واعلان و بیان و تفصیل وحی تجاوز نمی کند وهرچه بگوید از طرف خداونداست ومی فرماید:
{ وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى (٣)إِنْ هُوَ إِلا وَحْيٌ يُوحَى (٤)} نجم/4،3
«پیامبر از روی هوای نفس خود سخن نمی گوید، آنچه که میگوید بر او وحی می شود و از خود او نیست».
مردم بعضی چیزها را پدید می آورند که هیچ اصلی درشریعت ندارد، ولی شباهتی به شرع دارد، چون رنگ عبادت را به خود می گیرد، یعنی نوعی هم شکلی و تشبّه باروش شرعی در آن دیده می شود زیرا اگر با روش شرعی شباهتی نداشت آن را رد می کردند، اصلاً قبول و پذیرش مردم به این خاطر است که شباهتی با روش های شرعی دارد.
پیامبر(ص) می فرماید:«صَلُّوا کَما رأیتُمُونی اُصلِّی» همانطوری که می بینید من نمازمی خوانم، نمازبخوانید»
و یا فرمود:
«خُذُوا عَنّی مَنَاسِکَکم» مناسک حج تان را از من یاد بگیرید»
و یا فرمود:« من عمل عملا لیس علیه أمرنا فهو ردّ» متفق علیه
«هرکس عملی انجام دهد که از دستورات (دین) ما نباشد، مردود است».
«من أحدث فی أمرناهذا ما لیس منه فهو ردّ» متفق علیه
هرکس در امر دین ما چیزی را آورد که درآن نیست، آن مردود است».
اما نازل شدن بلا و یا عذاب بر قومی یا سرزمینی این از غیبیات است هیچ کس از غیب خبر ندارد تا بگوید در آخرین چهارشنبه ماه صفر چنین بلا و یا عذاب از آسمان نازل می شود. خداوند می فرماید:
{ قُلْ لا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ الْغَيْبَ إِلا اللَّهُ } نمل/65 «بگو: تمامی آنهایی که در آسمانها و زمین است جز خدا غیب را نمی داند».
اما خواندن نماز به آن صورت و در آن روز، آن باید خواندنش بوسیله شرع ثابت و امر به خواندن شده باشد ولی چنین نمازی در شرع و دین اسلام وجود ندارد و در هیچ کتاب حدیثی چنین نمازی ثبت نگردیده است. همانطور که در سطرهای قبل بیان کردیم نماز نیز یکی از احکام مهم شرعی است باید بوسیله وحی ثابت شده باشد این گونه نماز خواندن از شرع اسلام نیست، یکی از بدعت های روزگار است و چیز نوپیدا میباشد. این همان بدعت در دین است و بدعت به این معنی گمراهی در دین می باشد، در حدیث صحیح داریم پیامبر (ص) می فرماید: «فإن کل بدعة ضلالة » «پس به راستی که هر بدعتی گمراهی است».
چرا اسلام چنین برخورد تندی با بدعت دارد و آن را ضلالت و گمراهی می داند؟ و چرا پیامبر اکرم (ص) به شدّت مردم را از آن برحذر داشته است ؟
اول: بدعت گذار خود را قانون گذار و در مقابل خدا قرار می دهد.
دوم: بدعت گذار دین را ناقص می داند و می خواهد آن را تکمیل نماید.
سوم: بدعت دین را سخت می کند و آن را با طبیعت سهل و آسانش بیگانه میسازد.
چهارم: بدعت در دین، سنت ها را از بین می برد.
پنجم: بدعت و نوآوری در دین مردم را از ابتکار در امور دنیا باز می دارد.
ششم: بدعت در دین امت را پراکنده و وحدت و یکپارچگی آنها را از بین می برد.
برادران و خواهران گرامی، به خاطر همه این چیزها با بدعت و نوآوری در دین مخالفت شد و همین ممانعت و جلوگیری باعث حفظ وجود و مایه ی اصلی اسلام تا به امروز گردید و به این ترتیب بلایی که بر سر ادیان آمد و آنان را دستخوش تغییر و تحول نمود، بر سر این دین (اسلام) نیامد.
پس پیامبراسلام می فرماید: و إیاکم و محدثات الامور فإن کل محدثة بدعة وکل بدعة ضلالة و کل ضلالة فی النار» «از حوادث و عادات و آداب و رسوم جدید (در دین) دور باشید که هر پدیده نوی بدعت است و هر بدعت نیز گمراهی است و هر گمراهی در آتش است».
در آخر، اطاعت از پیامبر (ص) در عمل به آنچه امر کرده و ترک آنچه نهی کرده، واجب است و این مقتضیات شهادت «أنه رسول الله» است در آیات بسیاری به اطاعت و گاهی اطاعت از او را مقرون به اطاعت از خود دانسته و می فرماید:
{ مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ }نساء/80
«هر کس ازرسول اطاعت کندبه یقین ازالله اطاعت کرده است».
تمامی نماز، دعا، روزه و عبادات دیگر حتماً باید تابع پیامبر(ص) باشد. هیچ عبادتی در درگاه خداوند مقبول نیست مگر در قرآن و سنت پیامبرش آمده باشد. مسئله «قره چهارشنبه و خواندن نماز و دعا در آن روز» همه اینها جز یک مشت خرافات و اوهام بیش نیست. توصیه ی بنده این است از چنین عبادات ساختگی و احادیث موضوعی اجتناب باید کرد، این جوابی است در حد وسع و توانمان آوردیم همه علم ودانش از آن خداوند لایزال است.
صادق توحیدی
5/12/87 هـ. ش
0 نظرات:
ارسال یک نظر