مسلمانان و فتح رم
در تاريخ فتوحات دريايي مسلمانان فتحي شگفت انگيزتر و خوشايندتر از حمله مسلمانان به شهر باستاني رم وجود ندارد. مسلمانان دو مرتبه به شهر امپراطوران روم حمله كردند و متاسفانه در منابع اسلامي هيچ گونه خبري در اين خصوص و موارد مشابه آن وجود ندارد و اگر هم باشد بسيار كوتاه از كنار آن گذشته اند زيرا چنانكه گفتيم بيشتر اين حملات از سوي غازيان داوطلب انجام مي شد كه به دستگاه خلافت وابسته نبودند. از اين رو بيشتر مورخان مسلمان چيزي درباره اين قهرماني ها و فتوحات اسلامي نمي دانستند. بيشتر اطلاعات ما درباره اين غزوات از منابع اروپايي بدست آمده است. درباره اين حماسه بزرگ مختصرا مي توان گفت كه مجاهدان داوطلب بعد از رايزني بين خود تصميم گرفتند كه به شهر رم حمله كنند. اين تصميم را با حاكم جزيره سيسيل «فضل بن جعفر همداني» درميان گذاشتند و او هم اين موضوع را به امير اغلبي «ابوالعباس محمد بن اغلب» اطلاع داد و او هم از اين تصميم مجاهدين شگفت زده و مسرور شد و با ارسال تجهيزات جنگي و مواد غذايي و نيرو به مجاهدين ياري رساند. اين لشكر در سال 231 هـ. ق به سواحل ايتاليا رسيد. آنها به مصب رودخانه تفيري رسيدند كه شهر رم در مسير آن قرار داشت. در آن زمان ديوارهاي شهر رم همه شهر را در بر نمي‌گرفت بلكه محله مذهبي شهر كه دو كليساي مشهور پطرس و پولس و تعداد زيادي از معابد و ديرها و قبرهاي قديمي در آنجا قرار داشت، آن سوي ديوار شهر بود و هيچ ديواري دور آنها نبود زيرا نصارا عقيده داشتند كه آنجا منطقه مقدسي است و از آسمان حمايت و محافظت مي شود!! اين محله نخستين جايي بود كه مورد حمله مجاهدين قرار گرفت و گنجها و ذخائر غير قابل وصف آن به غنيمت آنها درآمد. در ادامه شهر را محاصره كردند و چيزي نمانده بود كه رم سقوط كند، لذا پاپ سرجيوس دوم پاپ وقت مسيحيت، بر آن شد كه براي نجات شهر حمله اي همه جانبه بر ضد مسلمانان ترتيب دهد. بنابراين از پادشاهان و امراي اروپا درخواست كمك كرد. لويي دوم امپراطور وقت فرانسه، سپاه بزرگي را براي نجات رم و كليساهاي آن فرستاد. از سوي ديگر به علت بروز اختلاف نظر بين فرماندهان سپاه مسلمانان، دست از محاصره برداشته و با غنائم و اسيران فراوان به سيسيل بازگشتند.
اين تلاش جسورانه مجاهدين مسلمان ضعف دفاعي شهر رم را كه روزگاري پايتخت جهان باستان و مركز جهاني مسيحيت مي بوده را آشكار كرد. از اين رو مسلمانان تصميم گرفتند در اولين فرصت بار ديگر به آن حمله كنند. اين فرصت در سال 256 هـ. ق دست داد. در آن زمان امير بني اغلب، محمدبن احمدبن اغلب بود كه يك سال قبل از آن در سال 255 هـ.ق جزيره مالت را فتح كرده بود. اين پيروزي او را تشويق كرد كه رم را هم فتح كند. با حمايت كامل و همه جانبه اين امير، ناوگانهاي مجاهدين و ناوگانهاي اغلبيان متفقاً از همان مسير قبلي به سمت رم حركت كردند. وقتي كه به مصب رود تفيري رسيدند، پاپ لئون چهارم كه با خبر شده بود به سرعت از ناوگانهاي دريايي جنوا و ناپولي خواست كه جلوي پيشروي مسلمانها را بگيرند. لذا دو سپاه در آبهاي بندر اوسيتا با يكديگر درگير شدند. جنگ بسيار شديد بود. اگر وزش بادهاي دريايي به سمت اوسيتا آغاز نمي شد، نزديك بود كه مسلمانان ناوگان مسيحيان را نابود كنند ولي وزش بادهاي دريايي باعث توقف جنگ شد.
عليرغم خسارتهاي زيادي كه در اثر طوفان به ناوگانهاي مسلمانان وارد شد ولي اين حادثه خللي در اراده آنها براي تصرف رم ايجاد نكرد. از اين رو با تمام توان رم را به محاصره خود در آوردند و نزديك بود كه شهر سقوط كند. پاپ لئون چهارم در اثناي درگيريها از غصه دق كرد و مرد. جانشين وي پاپ يوحناي هشتم تسليم شرايط مسلمانان شد. او پذيرفت كه سالانه 25 هزار مثقال نقره به مسلمانان جزيه بدهد. اين امر براي همه مسيحيان جهان و بخصوص ملل اروپا بسيار گران مي باشد. و اين حقيقت را قبول نمي كنند. آخر چطور ممكن است كه پاپ به مسلمانان جزيه داده باشد؟! ولي اين موضوع يك حقيقت تاريخي است كه ترديدي در آن نيست. اين واقعيتي است كه خود دشمنان اسلام در كتابهاي خود نوشته اند. عليرغم اينكه نشان دهنده خواري و ذلت و اندوه آنها است. همچنين اين حادثه، سندي براي عزت و سربلندي و شجاعت و قهرماني مسلمانان در قرون گذشته مي باشد. مسلمانان اكنون نياز دارند كه اين حادثه و امثال آنرا بيشتر بدانند و مطالعه كنند و از آن در جهت تحقق اهداف خود سود جويند.
مترجم: ابويحيي
مصدر: سايت نوار اسلام
IslamTape.Com
در تاريخ فتوحات دريايي مسلمانان فتحي شگفت انگيزتر و خوشايندتر از حمله مسلمانان به شهر باستاني رم وجود ندارد. مسلمانان دو مرتبه به شهر امپراطوران روم حمله كردند و متاسفانه در منابع اسلامي هيچ گونه خبري در اين خصوص و موارد مشابه آن وجود ندارد و اگر هم باشد بسيار كوتاه از كنار آن گذشته اند زيرا چنانكه گفتيم بيشتر اين حملات از سوي غازيان داوطلب انجام مي شد كه به دستگاه خلافت وابسته نبودند. از اين رو بيشتر مورخان مسلمان چيزي درباره اين قهرماني ها و فتوحات اسلامي نمي دانستند. بيشتر اطلاعات ما درباره اين غزوات از منابع اروپايي بدست آمده است. درباره اين حماسه بزرگ مختصرا مي توان گفت كه مجاهدان داوطلب بعد از رايزني بين خود تصميم گرفتند كه به شهر رم حمله كنند. اين تصميم را با حاكم جزيره سيسيل «فضل بن جعفر همداني» درميان گذاشتند و او هم اين موضوع را به امير اغلبي «ابوالعباس محمد بن اغلب» اطلاع داد و او هم از اين تصميم مجاهدين شگفت زده و مسرور شد و با ارسال تجهيزات جنگي و مواد غذايي و نيرو به مجاهدين ياري رساند. اين لشكر در سال 231 هـ. ق به سواحل ايتاليا رسيد. آنها به مصب رودخانه تفيري رسيدند كه شهر رم در مسير آن قرار داشت. در آن زمان ديوارهاي شهر رم همه شهر را در بر نمي‌گرفت بلكه محله مذهبي شهر كه دو كليساي مشهور پطرس و پولس و تعداد زيادي از معابد و ديرها و قبرهاي قديمي در آنجا قرار داشت، آن سوي ديوار شهر بود و هيچ ديواري دور آنها نبود زيرا نصارا عقيده داشتند كه آنجا منطقه مقدسي است و از آسمان حمايت و محافظت مي شود!! اين محله نخستين جايي بود كه مورد حمله مجاهدين قرار گرفت و گنجها و ذخائر غير قابل وصف آن به غنيمت آنها درآمد. در ادامه شهر را محاصره كردند و چيزي نمانده بود كه رم سقوط كند، لذا پاپ سرجيوس دوم پاپ وقت مسيحيت، بر آن شد كه براي نجات شهر حمله اي همه جانبه بر ضد مسلمانان ترتيب دهد. بنابراين از پادشاهان و امراي اروپا درخواست كمك كرد. لويي دوم امپراطور وقت فرانسه، سپاه بزرگي را براي نجات رم و كليساهاي آن فرستاد. از سوي ديگر به علت بروز اختلاف نظر بين فرماندهان سپاه مسلمانان، دست از محاصره برداشته و با غنائم و اسيران فراوان به سيسيل بازگشتند.
اين تلاش جسورانه مجاهدين مسلمان ضعف دفاعي شهر رم را كه روزگاري پايتخت جهان باستان و مركز جهاني مسيحيت مي بوده را آشكار كرد. از اين رو مسلمانان تصميم گرفتند در اولين فرصت بار ديگر به آن حمله كنند. اين فرصت در سال 256 هـ. ق دست داد. در آن زمان امير بني اغلب، محمدبن احمدبن اغلب بود كه يك سال قبل از آن در سال 255 هـ.ق جزيره مالت را فتح كرده بود. اين پيروزي او را تشويق كرد كه رم را هم فتح كند. با حمايت كامل و همه جانبه اين امير، ناوگانهاي مجاهدين و ناوگانهاي اغلبيان متفقاً از همان مسير قبلي به سمت رم حركت كردند. وقتي كه به مصب رود تفيري رسيدند، پاپ لئون چهارم كه با خبر شده بود به سرعت از ناوگانهاي دريايي جنوا و ناپولي خواست كه جلوي پيشروي مسلمانها را بگيرند. لذا دو سپاه در آبهاي بندر اوسيتا با يكديگر درگير شدند. جنگ بسيار شديد بود. اگر وزش بادهاي دريايي به سمت اوسيتا آغاز نمي شد، نزديك بود كه مسلمانان ناوگان مسيحيان را نابود كنند ولي وزش بادهاي دريايي باعث توقف جنگ شد.
عليرغم خسارتهاي زيادي كه در اثر طوفان به ناوگانهاي مسلمانان وارد شد ولي اين حادثه خللي در اراده آنها براي تصرف رم ايجاد نكرد. از اين رو با تمام توان رم را به محاصره خود در آوردند و نزديك بود كه شهر سقوط كند. پاپ لئون چهارم در اثناي درگيريها از غصه دق كرد و مرد. جانشين وي پاپ يوحناي هشتم تسليم شرايط مسلمانان شد. او پذيرفت كه سالانه 25 هزار مثقال نقره به مسلمانان جزيه بدهد. اين امر براي همه مسيحيان جهان و بخصوص ملل اروپا بسيار گران مي باشد. و اين حقيقت را قبول نمي كنند. آخر چطور ممكن است كه پاپ به مسلمانان جزيه داده باشد؟! ولي اين موضوع يك حقيقت تاريخي است كه ترديدي در آن نيست. اين واقعيتي است كه خود دشمنان اسلام در كتابهاي خود نوشته اند. عليرغم اينكه نشان دهنده خواري و ذلت و اندوه آنها است. همچنين اين حادثه، سندي براي عزت و سربلندي و شجاعت و قهرماني مسلمانان در قرون گذشته مي باشد. مسلمانان اكنون نياز دارند كه اين حادثه و امثال آنرا بيشتر بدانند و مطالعه كنند و از آن در جهت تحقق اهداف خود سود جويند.
مترجم: ابويحيي
مصدر: سايت نوار اسلام
IslamTape.Com
0 نظرات:
ارسال یک نظر