كشور كنوني امارات متحده عربي دير زماني قسمتي از خاك كشور عمان محسوب مي شد. تا اينكه سلاطين يعاربه سقوط كرده و به جاي آنها آل بوسعيد در سال 1154 ه حكومت عمان را بدست گرفتند. در اين زمان ستاره اقبال «خاندان قاسمي» بدرخشيد و با نيروي دريايي بزرگي در منطقه خليج فارس به فرماندهي «رحمت بن مطر» ظاهر شدند و در سرزمينهاي كنوني امارات ادعاي استقلال كردند. رحمت، شهر «رأس الخيمه» را بعنوان پايتخت خود انتخاب كرد و «احمد بوسعيد» سلطان عمان به ناچار استقلال وي را پذيرفت.وضع بر اين منوال بود تا اينكه استعمارگران انگليسي وارد منطقه خليج فارس شدند و بعد از چند جنگ برق آسا منطقه را اشغال كرده و خاندان قاسمي را مجبور كردند كه در سال 1335 ه سياست انگليس را در منطقه بپذيرند انگليسي ها براي آنكه راحت تر بر منطقه حكومت كنند و بدون دردسر منابع منطقه را به يغما ببرند، همان سياست معرف استعماري «تفرقه بينداز و حكومت كن» را در اين منطقه هم اجرا كردند. از اين رو اين منطقه را به هفت شيخ نشين تقسيم كردند. كه عبارتند از: ابوظبي، شارقه، دبي، رأس الخيمه، فجيره، ام القوين، عجمان و در هر منطقه شيخي را امير كردند در ميان اين شيوخ، آل نهيان (در ابوظبي) و آل مكتوم دبي از همه نيرومندتر بودند.
اشغالگران انگليسي براي سالها خود را بر مسلمانان منطقه تحميل كردند تا اينكه وضعيت قدرتها در عرصه جهاني تغيير كرده و قدرتهاي جديدي (مثل آمريكا) پا به عرصه وجود گذاشتند و سياستها و روشهاي استعمار تغيير كرد. لذا اين تغييرات در عرصه بين المللي در سال 1390 ه – 1970 م. انگليسي ها را ناچار كرد كه از منطقه خليج فارس خارج شوند. متعاقب آن، شيخ زايدبن سلطان آل نهيان امير ابوظبي تلاشهاي مستمري را براي وحدت بخشيدن به امارات هفت گانه به انضمام كويت و قطر و بحرين و تشكيل يك دولت متحد آغاز كرد. ولي سه شيخ نشين كويت و قطر و بحرين نپذيرفتند تا اينكه شيخ زايد در 14 شوال 1391 ه- 2 دسامبر 1971 م. اتحاد امارات هفت گانه و تشكيل دولت امارات متحده عربي را اعلام كرد و خود وي بعنوان نخستين رئيس اين اتحاديه انتخاب شد.
مترجم: ابو يحيي
مصدر: سايت نواراسلام
IslamTape.Com
0 نظرات:
ارسال یک نظر