جواز تمتع با دختران باكره
تشيع معتقد است كه دختران و پسران جوان مي‌توانند با يكديگر بدون اذن ولي متعه نمايند چنانچه در روايات متعددي به آن ياد آور شده‌اند كه در اينجا به بخشي از آن روايات اشاره مي‌شود:
1- از زياد بن ابي الحلال روايت كه مي‌فرمايد از امام جعفر صادق شنيدم كه ايشان فرمودند: شخصي مي‌تواند دختر باكره را متعه نمايد ولي بكارت او را زائل نگرداند تا خانواده او را سرزنش ننمايند([1]).
سبحان الله چگونه امكان دارد كه فردي زني را به عقد نكاح خود در آورد ولي در عقد با او شرط نمايد تا از شرمگاه او استفاده ننمايد و آيا آن فرد مي‌تواند خود را كنترل نمايد و بكارت او را از بين نبرد!
2- از محمد بن ابي حمزه روايت است كه از ايشان پرسيدند آيا مي‌توانيم دختران باكره را متعه نماييم ايشان فرمودند متعه با آنان اشكالي ندارد ولي از شرمگاه آنان استفاده ننماييد([2]).
3- از ابي سعيد القماط روايت است كه مي‌فرمايد از امام جعفر صادق پرسيدم دختر باكره‌اي مرا بدون اذن و اجازه ولي خويش به متعه فرا خواند آيا مي‌توانم با او متعه نمايم؟ ايشان فرمودند آري شما مي‌توانيد با او متعه نماييد ولي از موضع فرج پرهيز نماييد، من به ايشان گفتم اگر او خودش براي استفاده از فرج راضي باشد باز هم پرهيز نمايم ايشان فرمودند آري باز هم پرهيز نما، مبادا زماني فرا برسد كه خانواده او را طعنه زنند([3]).
از اين روايات به وضاحت ثابت مي‌گردد كه زنان متعه شده جزو مصاديق آيه ﴿فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنّ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ﴾ نيستند زيرا كه در اينجا عقد متعه جاري گرديده ولي استمتاع صورت نگرفته است، و توسط امام جعفر صادق استمتاع ممنوع قرار گرفته است، پس شوهر در مقابل چه چيز به آن زن مهريه مي‌پردازد؟ آيا او را به عنوان دوست دختر انتخاب نموده و فقط براي قدم زدن و سخن گفتن با او مهريه مي‌پردازد؟ و آيا مهريه با اين چيزها بر شوهر لازم مي‌شود؟ جالب‌تر اينكه در رواياتي ديگر متعه با دختران باكره مكروه قلمداد شده است كه در اينجا به بخشي از آن روايات اشاره مي‌شود:
1- از حفص بن بختري روايت است كه مي‌فرمايد از امام جعفر صادق پرسيدند آيا متعه دختران باكره جايز است ايشان فرمودند: متعه آنان مكروه است زيرا كه توسط آن خانواده آنان را طعنه مي‌زنند([4]).
2- از ابي بكر حضرمي روايت است كه مي‌فرمايد امام جعفر از من پرسيد اي ابوبكر از متعه دختران باكره پرهيز نما ([5]).
3- از عبدالملك بن عمرو روايت است كه ايشان مي‌فرمايند از امام جعفر صادق پرسيدم آيا متعه دختران باكره جايز است؟ ايشان فرمودند متعه آنان بسيار مشكل است از آن پرهيز نماييد([6]).
([1]) فروع كافي 2/46.
([2]) وسايل شيعه 14/458.
([3]) التهذيب 2/187.
([4]) التهذيب 2/188.
([5]) فقه الرضا 65.
([6]) فقه الرضا 66.
تشيع معتقد است كه دختران و پسران جوان مي‌توانند با يكديگر بدون اذن ولي متعه نمايند چنانچه در روايات متعددي به آن ياد آور شده‌اند كه در اينجا به بخشي از آن روايات اشاره مي‌شود:
1- از زياد بن ابي الحلال روايت كه مي‌فرمايد از امام جعفر صادق شنيدم كه ايشان فرمودند: شخصي مي‌تواند دختر باكره را متعه نمايد ولي بكارت او را زائل نگرداند تا خانواده او را سرزنش ننمايند([1]).
سبحان الله چگونه امكان دارد كه فردي زني را به عقد نكاح خود در آورد ولي در عقد با او شرط نمايد تا از شرمگاه او استفاده ننمايد و آيا آن فرد مي‌تواند خود را كنترل نمايد و بكارت او را از بين نبرد!
2- از محمد بن ابي حمزه روايت است كه از ايشان پرسيدند آيا مي‌توانيم دختران باكره را متعه نماييم ايشان فرمودند متعه با آنان اشكالي ندارد ولي از شرمگاه آنان استفاده ننماييد([2]).
3- از ابي سعيد القماط روايت است كه مي‌فرمايد از امام جعفر صادق پرسيدم دختر باكره‌اي مرا بدون اذن و اجازه ولي خويش به متعه فرا خواند آيا مي‌توانم با او متعه نمايم؟ ايشان فرمودند آري شما مي‌توانيد با او متعه نماييد ولي از موضع فرج پرهيز نماييد، من به ايشان گفتم اگر او خودش براي استفاده از فرج راضي باشد باز هم پرهيز نمايم ايشان فرمودند آري باز هم پرهيز نما، مبادا زماني فرا برسد كه خانواده او را طعنه زنند([3]).
از اين روايات به وضاحت ثابت مي‌گردد كه زنان متعه شده جزو مصاديق آيه ﴿فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنّ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ﴾ نيستند زيرا كه در اينجا عقد متعه جاري گرديده ولي استمتاع صورت نگرفته است، و توسط امام جعفر صادق استمتاع ممنوع قرار گرفته است، پس شوهر در مقابل چه چيز به آن زن مهريه مي‌پردازد؟ آيا او را به عنوان دوست دختر انتخاب نموده و فقط براي قدم زدن و سخن گفتن با او مهريه مي‌پردازد؟ و آيا مهريه با اين چيزها بر شوهر لازم مي‌شود؟ جالب‌تر اينكه در رواياتي ديگر متعه با دختران باكره مكروه قلمداد شده است كه در اينجا به بخشي از آن روايات اشاره مي‌شود:
1- از حفص بن بختري روايت است كه مي‌فرمايد از امام جعفر صادق پرسيدند آيا متعه دختران باكره جايز است ايشان فرمودند: متعه آنان مكروه است زيرا كه توسط آن خانواده آنان را طعنه مي‌زنند([4]).
2- از ابي بكر حضرمي روايت است كه مي‌فرمايد امام جعفر از من پرسيد اي ابوبكر از متعه دختران باكره پرهيز نما ([5]).
3- از عبدالملك بن عمرو روايت است كه ايشان مي‌فرمايند از امام جعفر صادق پرسيدم آيا متعه دختران باكره جايز است؟ ايشان فرمودند متعه آنان بسيار مشكل است از آن پرهيز نماييد([6]).
([1]) فروع كافي 2/46.
([2]) وسايل شيعه 14/458.
([3]) التهذيب 2/187.
([4]) التهذيب 2/188.
([5]) فقه الرضا 65.
([6]) فقه الرضا 66.
0 نظرات:
ارسال یک نظر