جواز متعه با زناني كه شوهر دارند
ازدواج با زناني كه شوهر دارند فقط در مذهب مزدك و ماركسي جايز است و مذهب تشيع به پيروي از آنان متعه و ازدواج با زنان شوهر دار را جايز و حلال قرار داده است، اگر به دقت و منطق عقلاني به آن بنگريم در مي‌يابيم كه اين مسئله به تنها سبب هتك حرمت زنان مي‌شود، بلكه بي‌حيايي و رسوايي اين مذهب را نيز بيان مي‌دارد، در روايات زيادي به آن تاكيد شده است كه در اينجا به بخشي از آن روايات اشاره مي‌شود:
1- از يونس بن عبدالرحمن روايت است كه مي‌فرمايد از امام رضا پرسيدم آيا نكاح زني كه با يك فرد ازدواج متعه نموده است و قبل از اتمام عده با فردي ديگر ازدواج مي‌نمايد جايز است ايشان فرمودند: گناه آن بر گردن زن است و نكاح درست است([1]).
2- از فضل مولي محمد بن راشد روايت است كه مي‌فرمايد من از امام جعفر صادق پرسيدم من با يك زني متعه نمودم و سپس در قلبم اين سوال پيش آمد كه مبادا او شوهر داشته باشد و سپس پس از تحقيق او را شوهر دار يافتم، امام جعفر صادق فرمودند متعه او اشكالي نداشت چرا از ازدواج او تحقيق به عمل آوردي، نيازي به آن نبود([2]).
3- از مهران بن محمد روايت است كه مي‌فرمايد به امام جعفر صادق گفته شد: فلاني زني را متعه نموده است و او از اينكه مبادا زن شوهر داشته باشد تحقيق كرد، امام صادق فرمودند چرا تحقيق نموده است نيازي به تحقيق نيست نكاح و متعه او جايز است([3]).
4- از محمد بن عبدالله اشعري روايت است كه مي‌فرمايد به امام رضا گفتم شخصي با زني ازدواج مي‌نمايد و سپس مشكوك مي‌شود كه او شوهر دارد، ايشان فرمودند نيازي به تحقيق و شك نيست و متعه او جايز است([4]).
([1]) من لا يحضره الفقيه 2/149.
([2]) التهذيب 2/187.
([3]) حواله بالا.
([4]) احواله بالا.
ازدواج با زناني كه شوهر دارند فقط در مذهب مزدك و ماركسي جايز است و مذهب تشيع به پيروي از آنان متعه و ازدواج با زنان شوهر دار را جايز و حلال قرار داده است، اگر به دقت و منطق عقلاني به آن بنگريم در مي‌يابيم كه اين مسئله به تنها سبب هتك حرمت زنان مي‌شود، بلكه بي‌حيايي و رسوايي اين مذهب را نيز بيان مي‌دارد، در روايات زيادي به آن تاكيد شده است كه در اينجا به بخشي از آن روايات اشاره مي‌شود:
1- از يونس بن عبدالرحمن روايت است كه مي‌فرمايد از امام رضا پرسيدم آيا نكاح زني كه با يك فرد ازدواج متعه نموده است و قبل از اتمام عده با فردي ديگر ازدواج مي‌نمايد جايز است ايشان فرمودند: گناه آن بر گردن زن است و نكاح درست است([1]).
2- از فضل مولي محمد بن راشد روايت است كه مي‌فرمايد من از امام جعفر صادق پرسيدم من با يك زني متعه نمودم و سپس در قلبم اين سوال پيش آمد كه مبادا او شوهر داشته باشد و سپس پس از تحقيق او را شوهر دار يافتم، امام جعفر صادق فرمودند متعه او اشكالي نداشت چرا از ازدواج او تحقيق به عمل آوردي، نيازي به آن نبود([2]).
3- از مهران بن محمد روايت است كه مي‌فرمايد به امام جعفر صادق گفته شد: فلاني زني را متعه نموده است و او از اينكه مبادا زن شوهر داشته باشد تحقيق كرد، امام صادق فرمودند چرا تحقيق نموده است نيازي به تحقيق نيست نكاح و متعه او جايز است([3]).
4- از محمد بن عبدالله اشعري روايت است كه مي‌فرمايد به امام رضا گفتم شخصي با زني ازدواج مي‌نمايد و سپس مشكوك مي‌شود كه او شوهر دارد، ايشان فرمودند نيازي به تحقيق و شك نيست و متعه او جايز است([4]).
([1]) من لا يحضره الفقيه 2/149.
([2]) التهذيب 2/187.
([3]) حواله بالا.
([4]) احواله بالا.
0 نظرات:
ارسال یک نظر