مبتلايان به ديابت و آنفولانزای نوع A
نویسنده: فخري موبد
افراد دیابتی در زمان ابتلا به آنفولانزا ممکن است بدلایلی دچار افزایش قند خون شوند، از جمله تغییرات هورمونی و استرس و اینکه فرد تحت تاثیر بیماری قادر به رعایت برنامه غذایی و همیشگی خود نباشد و نتواند از برنامه صحیح غذایی پیروی کند.
سیستم ایمنی بدن افراد دیابتی، تحت تاثیر این بیماری ضعیفتر میگردد، بنابراین ممکن است آنفولانزا در این افراد با شدت بیشتری نمایان شود. به همین دلیل مهمترین کار، پیشگیری و عدم ابتلا به بیماریها است. بر همین اساس بیماران دیابتی و هم چنین زنان باردار، باید سالانه واکسن انفلولانزای فصلی را تزریق نمایند. بهترین زمان برای تزریق بین مهر ماه و آبان ماه می باشد یعنی قبل از اینکه فصل آنفولانزاها فرا برسد.
حال سئوال این است که اگر یک فرد دیابتی به آنفولانزا مبتلا شد باید چه اقداماتی انجام دهد:
فرد مبتلا باید در منزل بماند و در محل کار حضور نیابد، تا علاوه بر اینکه استراحت کافی داشته باشد از ابتلا دیگران نیز جلوگیری شود. همچنین توصیه میشود که به پزشک خود مراجعه کند.
مطمئن باشد که قرصها و انسولین خود را به موقع و مانند گذشته مصرف نماید، حتی وقتی که بیمارنمیتواند چیزی بخورد. بیمار باید تحت نظر پزشک خود داروها را کنترل کند، و در صورت نیاز به افزایش میزان داروها، این کار باید زیر نظر پزشک صورت گیرد. عدم دریافت کافی انسولین میتواند منجر به کتواسیدوز دیابتی شود.
قند خون خود را هر 4 ساعت یکبار اندازه گیری نماید و نتایج را پیگیری کند.
مایعات فراوان (بدون کالری) که بهترین آن آب است، بنوشد و سعی کند مانند زمان قبل از بیماری غذا بخورد.
اگر بیمار قادر به خوردن غذاهای جامد نیست، از غذاهای نرم و مایع با میزان کربوهیدرات مساوی با غذاهایی که قبلا مصرف میکرده است، مصرف نماید.
خود را روزانه وزن نماید. از دست دادن وزن بدون برنامه و تلاش برای کاهش وزن، میتواند نشانهی بالا بودن قندخون باشد.
دمای بدن خود را هر روز صبح و عصر اندازه گیری کند. تب میتواند علامت عفونت باشد و نیاز به توجه و پیگیری به مراتب بیشتری دارد.
داورهای لازم میباست حتماً توسط پزشک تجویز شود و از داروهای مشابه سایر افراد خانواده و یا دوستان استفاده نکنند، زیرا که بعضی از داروها ممکن است حاوی مواد قندی باشند، یا سبب افزایش قندخون شوند و یا تداخلی با داروهای دیگر فرد دیابتی داشته باشند
هشدار: در صورت مشاهده علائم زیر حتما با پزشک خود تماس بگیرند و یا به مراکز درمانی مراجعه نمایند:
احساس ضعف و بیماری شدید بطوریکه فرد نتواند به طور معمول غذا بخورد، به خصوص اگر این حالت 6 ساعت طول بکشد
داشتن اسهال شدید و یا اسهال و استفراغی که بیشتر از 6 ساعت به طول انجامد
احساس خواب آلودگی، عدم داشتن حضور ذهن و هوشیاری کامل، دهان خشک، تنفس اسیدی از علائم کتواسیدوز دیابتی هستند. اگر در این مرحله اقدام اساسی صورت نگیرد، سطح اسیدهای خون بطور غیر طبیعی افزایش خواهد یافت و مغز تحت تاثیر قرار گرفته، فرد وارد حالت کما میشود
دردهای شکمی و سینهای شدید
از دست دادن وزن حدود 2-5/2 کیلو گرم یا بیشتر
حرارت بدن بیشتر از 2/38 درجه سانتیگراد
قند خون کمتر از 60 mg/dl، یا ثابت ماندن قند خون در 250mg/dl یا بیشتر
داشتن مشکل در تنفس
عدم بهبودی بعد از 1-2 روز
دستگاههای اندازه گیری قندخون (گلوکومتر)، تبسنج و کیتهای سنجش کتون در ادرار باید تهیه شود، و اگر کتون در ادرار دیده شود، باید با مشورت زود هنگام با پزشک میزان انسولین را افزایش داد.
توجه به این نکته ضروری است که بیماران دیابتی با کنترل قند خون، رعایت کلیه نکات صحیح بهداشتی وتغذیهای و داشتن فعالیت فیزیکی مناسب و مصرف به موقع و کافی داروها میتوانند به تقویت سیستم ایمنی خود کمک به سزایی نموده و در شرایط کاملا طبیعی زندگی نمایند.
سیستم ایمنی بدن افراد دیابتی، تحت تاثیر این بیماری ضعیفتر میگردد، بنابراین ممکن است آنفولانزا در این افراد با شدت بیشتری نمایان شود. به همین دلیل مهمترین کار، پیشگیری و عدم ابتلا به بیماریها است. بر همین اساس بیماران دیابتی و هم چنین زنان باردار، باید سالانه واکسن انفلولانزای فصلی را تزریق نمایند. بهترین زمان برای تزریق بین مهر ماه و آبان ماه می باشد یعنی قبل از اینکه فصل آنفولانزاها فرا برسد.
حال سئوال این است که اگر یک فرد دیابتی به آنفولانزا مبتلا شد باید چه اقداماتی انجام دهد:
فرد مبتلا باید در منزل بماند و در محل کار حضور نیابد، تا علاوه بر اینکه استراحت کافی داشته باشد از ابتلا دیگران نیز جلوگیری شود. همچنین توصیه میشود که به پزشک خود مراجعه کند.
مطمئن باشد که قرصها و انسولین خود را به موقع و مانند گذشته مصرف نماید، حتی وقتی که بیمارنمیتواند چیزی بخورد. بیمار باید تحت نظر پزشک خود داروها را کنترل کند، و در صورت نیاز به افزایش میزان داروها، این کار باید زیر نظر پزشک صورت گیرد. عدم دریافت کافی انسولین میتواند منجر به کتواسیدوز دیابتی شود.
قند خون خود را هر 4 ساعت یکبار اندازه گیری نماید و نتایج را پیگیری کند.
مایعات فراوان (بدون کالری) که بهترین آن آب است، بنوشد و سعی کند مانند زمان قبل از بیماری غذا بخورد.
اگر بیمار قادر به خوردن غذاهای جامد نیست، از غذاهای نرم و مایع با میزان کربوهیدرات مساوی با غذاهایی که قبلا مصرف میکرده است، مصرف نماید.
خود را روزانه وزن نماید. از دست دادن وزن بدون برنامه و تلاش برای کاهش وزن، میتواند نشانهی بالا بودن قندخون باشد.
دمای بدن خود را هر روز صبح و عصر اندازه گیری کند. تب میتواند علامت عفونت باشد و نیاز به توجه و پیگیری به مراتب بیشتری دارد.
داورهای لازم میباست حتماً توسط پزشک تجویز شود و از داروهای مشابه سایر افراد خانواده و یا دوستان استفاده نکنند، زیرا که بعضی از داروها ممکن است حاوی مواد قندی باشند، یا سبب افزایش قندخون شوند و یا تداخلی با داروهای دیگر فرد دیابتی داشته باشند
هشدار: در صورت مشاهده علائم زیر حتما با پزشک خود تماس بگیرند و یا به مراکز درمانی مراجعه نمایند:
احساس ضعف و بیماری شدید بطوریکه فرد نتواند به طور معمول غذا بخورد، به خصوص اگر این حالت 6 ساعت طول بکشد
داشتن اسهال شدید و یا اسهال و استفراغی که بیشتر از 6 ساعت به طول انجامد
احساس خواب آلودگی، عدم داشتن حضور ذهن و هوشیاری کامل، دهان خشک، تنفس اسیدی از علائم کتواسیدوز دیابتی هستند. اگر در این مرحله اقدام اساسی صورت نگیرد، سطح اسیدهای خون بطور غیر طبیعی افزایش خواهد یافت و مغز تحت تاثیر قرار گرفته، فرد وارد حالت کما میشود
دردهای شکمی و سینهای شدید
از دست دادن وزن حدود 2-5/2 کیلو گرم یا بیشتر
حرارت بدن بیشتر از 2/38 درجه سانتیگراد
قند خون کمتر از 60 mg/dl، یا ثابت ماندن قند خون در 250mg/dl یا بیشتر
داشتن مشکل در تنفس
عدم بهبودی بعد از 1-2 روز
دستگاههای اندازه گیری قندخون (گلوکومتر)، تبسنج و کیتهای سنجش کتون در ادرار باید تهیه شود، و اگر کتون در ادرار دیده شود، باید با مشورت زود هنگام با پزشک میزان انسولین را افزایش داد.
توجه به این نکته ضروری است که بیماران دیابتی با کنترل قند خون، رعایت کلیه نکات صحیح بهداشتی وتغذیهای و داشتن فعالیت فیزیکی مناسب و مصرف به موقع و کافی داروها میتوانند به تقویت سیستم ایمنی خود کمک به سزایی نموده و در شرایط کاملا طبیعی زندگی نمایند.
آنفولانزای نوع A وتشخیص آن
هر یک یا بیشتر از علائم زیر می توانند نشانه ای ازانواع آنفولانزا باشند:
تب، سرفه، درد گلو، آبریزش بینی،گرفتگی بینی، درد بدن، سر درد، لرز، خستگی، وگاهی اسهال واستفراغ
بیشتر افرادی که در سال 2009 به آنفولانزای نوع A مبتلا شده اند ،علائم خفیف و ملایمی داشته اند ونیازی به درمان های خاص و داروهای ضد ویروس پیدا نکرده اند( همانند سایر آنفولانزاها)، اما در افرادی که ضعف سیستم ایمنی دارند ومادران باردار وافراد دیابتی، علائم می تواند با شدت بیشتری نمایان شود.
یکی از سئوالات مطرح شده این است که آیا لازم است تست تشخیص نوع آنفولانزا انجام شود؟ درپاسخ باید گفت در بیشتر افراد با علائم آنفولانزا نیازی به تست تشخیصی نیست زیرا نتایج تست در اکثر موارد تغییری در اقدامات درمانی ایجاد نمی کند، به این معنی که در صورت مثبت یا منفی بودن آنفولانزای نوع A ،روند درمان مشابه است. مگر اینکه پزشک معالج در مواردی تشخیص دهد که نتایج این آزمون در کنترل و درمان بیماری مؤثر است به عنوان مثال در افرادی که بیماری در آن ها شدید شده است و در بیمارستان بستری شده اند و بیماری آن ها مشکوک است و همینطور در افراد با نقص سیستم ایمنی و مادران باردار و افراد دیابتی ممکن است نیاز به بررسی باشد.
ناگفته نماند که تست های تشخیصی سریع دقت بالایی ندارند وبا وجود بیماری نتایج ممکن است منفی باشد.
منبع:cdc.gov
0 نظرات:
ارسال یک نظر