روش شش گانه برای حضور قلب در نماز

روش شش گانه برای حضور قلب در نماز

یکی از مسایل مهم که در نماز برای نمازگزار مطرح می گردد و بر بیشتر آنها تسلط پیدا می کند غفلت و عدم حضور قلب در نماز است.

نمازگزاران با تمام مشکلات اجتماعی، اقتصادی، خانوادگی و شخصی وارد نماز می شوند. آنها را می بینی که به مشکلات و دغدغه های فکری خود مشغول هستند که هیچ خیری و نفعی برای آنها ندارد جز اینکه بر دردها و دغدغه های آنها می افزاید.

شیطان هم در این میان بیکار نمی نشیند و بلکه بر این غفلت و دل مشغولی ها می افزاید و مستمراً آنها را به این کار تشویق و ترغیب می کند که راه حلی برای مشکلات خود پیدا کنند ولی نتیجه ای حاصل نمی گردد.

روند این کار نتیجه ای جز این ندارد که قلب از نماز غایب و روح سرگردان و پریشان است و نفس در مسایل دیگر فرو می رود.

اما راه حل و راه درمان و نحوه فرار از این حالت چیست؟

بر نمازگزار واجب است که در نمازش از هنگام تکبیر الاحرام تا سلام نماز در مورد یکی از این مسائل فکر کند تا به چیزهای دیگر مشغول نشود.

نمازگزار در ذهن اش و قلب اش یکی از این مسائل ایمانی متصور شود تا از این عدم حضور قلب خلاصی یابد.

1- اولین و مهمترین چیز اینکه نمازگزار خود را در مقابل خداوند متصور نماید و در عظمت، اسماء و صفات خداوند تفکر نماید.

2- نمازگزار در مورد نمازش تفکر نماید اینکه در نماز به قرآن، معانی و مقاصد قرآن و حرکات و سکنات خود توجه نماید.

3- نمازگزار در ملکوت آسمان و زمین تفکر نماید و این احساس را در خود بوجود بیاورد که جایگاه ای که رکوع و سجود می کند تکه کوچکی از ملکوت خداوند است.

4- نمازگزار در مورد جهنم و بهشت تفکر نماید و روز محشر و حوادث سخت آن روز را بیاد آورد.

5- نمازگزار در غیب های که منتظر او است از قبیل زمان مرگ ، سوال و پرسش درون قبر و عالم برزخ تفکر نماید.

6- وششمین و آخرین راه حل اینکه راه موفقیت در زندگی و نجات از پریشانی و اضطراب های درونی فقط نماز و حضور حقیقی در مقابل درگاه احدیت است.

این راه حلی های بود که در اینجا بیان شد و هر کدام از آنها به ترتیب از اولویت های برخوردار هستند . پس براساس اولویت به آن عمل نمایم تا از این درد و ذهن مشغولی که نمازهایمان که اساس تمام عبادات است را ضایع کرده ، نجات پیدا کنیم.