شبهاتي كه مخالفين تحريم نوروز وارد مي كنند

شبهاتي كه مخالفين تحريم نوروز وارد مي كنند

از شبهاتي كه مخالفان تحريم اين اعياد ذكر مي كنند، به دو مورد اشاره مي كنيم:

1. آنچه كه شما عيد مي ناميد و حرام مي دانيد در حقيقت عيد نيست بلكه فقط بزرگداشت يا مناسبت و يادبودي است بر خلاف اعيادي كه در آنها اذكاري معين، نمازي بخصوص و يا اموري از اين قبيل برپا مي شود.

جواب:

آنچه شما بزرگداشت يا مناسبت و يا يادبود وقايع تكراري در سال، ماه و يا غيره مي ناميد، همان معناي عيد است.

چرا كه عيد همچنان كه شيخ الاسلام مي فرمايند:[اسم لما يعود من الإجتماع العام علي وجه معتاد عائد إما بعد السنة أو بعود الأسبوع أو نحو ذلك](اسمي است كه بر اجتماعي عمومي اطلاق مي گردد كه هر از چند گاهي با تجديد و نو شدن سال، هفته و امثال آنها، تكرار مي گردد.)كه با توجه به اين تعريف مراسمي كه هر از چند گاه به عنوان عزاداري برپا مي شوند هم شامل معناي عيد است.

پس به برگزار كنندگان نوروز و ديگر اعياد كفار مي گوييم:

آيا مگر هر ساله براي بزرگداشت نوروز بر سر سفره هفت سين و يا هر مجلس و اجتماع بزرگ و كوچك ديگر جمع نشده و از آن استقبال نمي كنيد و مراسم خاصي را برگزار نمي كنيد؟

پس در حقيقت آنچه شما انجام مي دهيد عيد است، حال چه آن را عيد بناميد و چه اسم ديگري برآن بنهيد، چرا كه حقيقت امر معتبر است نه اسامي.

مشاهده نموده ايم كه بعضي زنا كرده و اسم ديگري بر آن مي نهند، ربا مي خورند اما چيز ديگري به آن مي گويند، همچنانكه رسول خدا صلي الله عليه و سلم  مي فرمايد:٭٭يَشْرَبُ نَاسٌ مِنْ أُمَّتِي الْخَمْرَ يُسَمُّونَهَا بِغَيْرِ اسْمِهَا٭٭[13] (مردماني از امت من شراب خواهند نوشيد ولي با اسم ديگري از آن نام خواهند برد.)

2. بعضي ديگر از مخالفين مي گويند: اين بزرگداشت ها به مناسبت تجديد طبيعت، آمدن بهار، تمام شدن سرما و اموري از اين قبيل است، كه هدف از انجام آن تشبه به كفار نيست، بلكه جزو عاداتي است كه در شريعت اسلام اصل بر حلال بودن آنهاست.

جواب:

1. با توجه به تحقيقي كه در اول بحث آورديم معلوم شد كه بزرگداشت مناسبتهاي ديني همچون نوروز و كريسمس و مناسبتهاي دنيوي همچون روز مادر، روز زن و روز جهاني كودك از كفار اخذ شده است. و چنانچه فرض كنيم كه مسلمانان، خود عيدي بوجود آورده باشند و هيچ كافري قبل از آنها آن را انجام نداده باشد، اين امر تشبه به آنها را نفي نمي كند، چرا كه احداث اعياد شاد يا غمگين جهت احياي مناسبتي معين، سنت و شيوه كفار است.

2. براي تشبه به كفار شرط نيست كه شخص عملي را به اين علت انجام دهد چون كفار آن را انجام مي دهند، بلكه همين قدر كافي است كه عمل انجام شده از امور اختصاصي كفار بوده و از آنها اخذ شده باشد، همچنانكه در اين مورد در صفحات قبل قول شيخ الاسلام ابن تيميه را آورديم.