روش استدلال تشيع از آيه ﴿فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً﴾

روش استدلال تشيع از آيه ﴿فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً﴾

علماء و انديشمندان تشيع از آيه فوق به حلت نكاح موقت فتوي داده‌اند و آن را قوي‌ترين و مستدل‌ترين آيه بر حلت نكاح موقت مي‌دانند ولي اين استدلال بنا به دلايل زير باطل است:
اولاً: اين آيه جزيي از آياتي است كه درباره‌ى نكاح و ازدواج دائم نازل گرديده‌اند لذا آن نيز بيانگر نكاح دائم است نه نكاح موقت آنجايي كه خداوند متعال مي‌فرمايد: ﴿حُرِّمَتْ عَلَيْكُمْ أُمَّهَاتُكُمْ وَبَنَاتُكُمْ وَأَخَوَاتُكُمْ وَعَمَّاتُكُمْ وَخَالاتُكُمْ وَبَنَاتُ الْأَخِ وَبَنَاتُ الْأُخْتِ وَأُمَّهَاتُكُمُ اللَّاتِي أَرْضَعْنَكُمْ وَأَخَوَاتُكُمْ مِنَ الرَّضَاعَةِ وَأُمَّهَاتُ نِسَائِكُمْ وَرَبَائِبُكُمُ اللَّاتِي فِي حُجُورِكُمْ الي قوله تعالي إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيماً حَكِيماً﴾
ثانياً: زني كه با آن عقد ازدواج موقت بسته مي‌شود در نزد تشيع زوجه و ملك يمين به حساب نمي‌رود و جزو ازواجي كه از آنان ارث برده شود نيز به شمار نمي‌رود و نسب نيز از آن ثابت نمي‌شود چنانچه در كتابهاي همچون الفروع الكافي 2/43 التهذيب 2/188 الاستبصار 3/147 وسائل الشيعه 14/446 از محمد بن مسلم روايت نقل مي‌كنند كه ايشان از امام جعفر صادق شنيدند كه ايشان درباره‌ى زنان نكاح متعه چنين مي‌گفتند: آن زن جزو زنان اربعه‌اي كه در قرآن مجيد ذكر شده است به شمار نمي‌رود و آن زن نيازي به طلاق ندارد بدون طلاق پس از اتمام عقد قرارداد و ايام ازدواج خود به خود جدا مي‌شود و آن زن به وسيله اين نكاح ميراث نيز نمي‌برد، و در روايتي ديگر از ابوبصير نقل شده است كه ايشان مي‌فرمايند از امام جعفر صادق درباره‌ى زناني كه توسط نكاح موقت ازدواج شده‌اند پرسيده شد آيا آن زنان جزو زنان چهارگانه‌اي كه ذكر آن در قرآن آمده است مي‌باشند؟ ايشان فرمودند خير.
و در روايت زراره بن اعين از امام جعفر صادق چنين آمده است در نزد امام جعفر صادق درباره‌ى زناني كه توسط ازدواج موقت به عقد نكاح آمده پرسيده شد آيا آنان جزو زنان چهار گانه‌اند ايشان فرمودند: اگر مي‌خواهي مي‌توانيد هزار زن را به عقد نكاح موقت در بياوريد زيرا كه آنان به اجاره گرفته شده‌اند.
اگر واقعا آنان جزو زوجات و همسران به شمار مي‌رفتند هرگز ازدواج با بيش از چهار تن از آنان بنا به آيه ﴿فَانْكِحُوا مَا طَابَ لَكُمْ مِنَ النِّسَاءِ مَثْنَى وَثُلاثَ وَرُبَاعَ﴾
جايز نبود بنابراين آنان زوجه نيستند و حكم آن را نيز نمي‌گيرند و جزو زنان زنا كار به شمار مي‌روند.
ثالثاً: زنان ازدواج شده توسط نكاح موقت نيازي به طلاق و جداي ندارند، ولي زنان دائم بدون طلاق و گذراندن عده هرگز جدايي و فرقت بين زوجين صورت نمي‌گيرد. از زراه روايت است كه ايشان از امام جعفر صادق روايت مي‌كنند كه ايشان فرمودند: هنگامي كه وقت نكاح موقت به پايان برسد زن بدون طلاق جدا مي‌شود و اگر شخصي خواست در ايام و مهر او بيافزايد.
رابعاً: ارث يكي از حقوق مسلم زوج و زوجه است كه بنا به آيات الهي زوج و زوجه از يكديگر ارث مي‌برند ولي زناني كه توسط نكاح موقت به عقد در آمده‌اند هرگز از شوهر و شوهر از آنان ارث نمي‌برند، و در روايتي كه از ابن ابي عمير نقل شده است امام جعفر صادق چنين مي‌فرمايند: زنان نكاح موقت ارث نمي‌برند.
در روايتي ديگر از سعيد بن يسار نقل شده است مي‌فرمايد درباره‌ى زني كه به نكاح موقت عقد مي‌شود و شرط ميراث نيز گذاشته شده است پرسيدم ايشان فرمودند زنان نكاح موقت از شوهران ارث نمي‌برند، برابر است كه آن ارث مشروط باشد يا غير مشروط.
و در روايتي ديگر از زراره نقل شده است چنين وارد شده است كه امام جعفر صادق فرمودند: در نكاح متعه بين زن و شوهر ميراث جاري نمي‌شود.